Ponad 70% jednostek polskiej administracji publicznej korzysta z rozwiązań chmurowych – wynika z raportu „Polska administracja publiczna w drodze do chmury”, opracowanego przez organizację Cyfrowa Polska i firmę doradczą Andersen. Wśród najbardziej zaawansowanych w adopcji chmury są jednostki samorządowe, gdzie aż 79% respondentów zadeklarowało korzystanie z tego typu technologii.
Największą popularnością cieszy się model Software-as-a-Service (SaaS[1]), z którego korzysta ponad połowa ankietowanych. W mniejszym stopniu wykorzystywane są Platform-as-a-Service (PaaS) oraz Infrastructure-as-a-Service (IaaS). Choć chmura jest już obecna w wielu urzędach, raport obnaża poważne braki w planowaniu i zarządzaniu tym procesem.
Ekspert Andersen, Mikołaj Śniatała, podczas prezentacji raportu zwrócił uwagę na istotny problem vendor lock-in – czyli uzależnienia od jednego dostawcy. Jak wskazuje, to nie potrzeby instytucji, a obowiązujące już umowy licencyjne najczęściej decydują o wyborze konkretnego rozwiązania. Liderem wśród dostawców jest Microsoft.
Pomimo rosnącej obecności technologii chmurowych, większość jednostek nie planuje zmiany dostawcy ani[2] nie analizuje alternatyw. W sektorze samorządowym pojawia się jednak pozytywny wyjątek – to właśnie tam bezpieczeństwo danych zostało wskazane jako kluczowe kryterium wyboru technologii.
Z raportu wynika również, że wiele instytucji nie posiada przejrzystej strategii migracji do chmury. Brakuje analiz ryzyk, testowania nowych rozwiązań czy stosowania zapisów umownych zabezpieczających jakość świadczonych usług. Niektóre urzędy, jak MSWiA, wręcz deklarują odejście od zewnętrznych rozwiązań na rzecz wewnętrznych zasobów IT.
Badanie przeprowadzono w okresie od stycznia do maja 2025 roku i objęło 82 jednostki administracji publicznej – w tym 7 ministerstw (bez MSZ i Ministerstwa Sprawiedliwości), a także centralne i terenowe organy rządowe oraz jednostki samorządu terytorialnego.
Wnioski są jasne: polska administracja coraz chętniej korzysta z chmury, ale robi to bez spójnej wizji, często w oparciu o stare przyzwyczajenia i kontrakty, zamiast o realną ocenę potrzeb, ryzyk i jakości usług.
